In Suriname at ik deze vrucht voor het eerst. In het huis waar ik logeerde groeide volop markoesa zoals ze het daar noemen, in de tuin. Het was een klimplant vol met prachtige bloemen en heel veel kleine gele ovale glanzende vruchten. De schil is hard en oneetbaar, maar de vrucht bevat geleiachtig vruchtvlees met pitjes. Iedere ochtend plukte ik een paar vruchten en maakte daar een soort limonade van. In Suriname mengen ze het vruchtvlees met suiker en water…ik gebruikte toen nog suiker…Nu lepel ik het vruchtvlees gewoon uit de schil…ik vind de zoet-zure smaak heerlijk en het aroma wat ervan af komt goddelijk! Je hebt ook de paarse variant, deze is zoeter dan de gele, het zijn zusjes. Je hebt veel meer varianten, maar wij kennen voornamelijk de paarse en de gele. De maracuja is rijp als de schil behoorlijk rimpelig is…deze markoesa kreeg ik van mijn buurvrouw die ze had geplukt op het erf van haar vriend. Ze waren prachtig glanzend met een stevige strakke schil toen ze ze aan mij gaf, en ik heb zeker meer dan een week moeten wachten voordat ze genoeg gerimpeld waren om ze door midden te snijden en ze uit te lepelen. De vrucht is pas rijp als hij behoorlijk rimpelig is…Ik heb genoten…!!!
De maracuja is echt een hele gezonde vrucht en zit boordevol vitaminen C, A en E, rijk aan antioxidanten, de mineralen ijzer, zink, kalium, koper, magnesium, selenium en fosfor, aminozuren en vezels.
De pitjes zijn goed voor hart en bloedvaten.
Van passievrucht wordt je kalm en rustig, de alkaloïden in de maracuja hebben een kalmerende werking.
Het schijnt dat de prachtige bloemen van deze plant ook heilzame effecten hebben. De Maya’s maakten gebruik van de medicinale eigenschappen van de plant. Hier in het westen is er nog weinig over gepubliceerd.
Ooit had ik een passieflora in mijn voortuintje, door een renovatie is deze helaas verwijderd. Ik genoot elk jaar ontzettend van de bloei, echt volop bloemen, de bloemen die uitkomen bloeien maar 1 dag, ik plukte ze veel voor decoraties.