De vader van mijn dochter is een Portugees en in Portugal heb ik deze vrucht voor het eerst geproefd. Hij plukte ze voor ons in de buurt van zijn ouderlijk huis en heeft de hele dag last gehad van stekeltjes in zijn vinger. Hoe voorzichtig je deze vrucht ook probeert te plukken, het kan absoluut niet zonder dikke handschoenen. De dunne haartjes op de vrucht zijn als doorntjes, geven een gevoel als glassplintertjes die in je huid blijven plakken. Je ziet ze niet echt maar je voelt ze echt wel! Voordat je ze kan eten moet je ze dus eerst bewerken, dwz de schil helemaal schoonscrubben. Als je ze koopt zijn ze meestal al vrij goed schoongemaakt.
De prickley pear groeit aan een cactus, ze worden daardoor ook wel vijgcactus genoemd. De vijgen die aan deze plant groeien lijken qua grootte en vorm op peren met stekeltjes, vandaar de naam prickley pear. Het is natuurlijk geen familie van de peer. De smaak neigt eerder richting meloen.
De vrucht is van lekker zoet tot heel zoet, afhankelijk van de kleur. De groen/gele zijn minder zoet dan de rood/gele, die heel zoet zijn. De oranje variant zit er weer tussenin. Je kan ze rauw eten, gegrild of juicen.
De prickley pear boost het immuunsysteem, en zorgt voor een sterke opbouw van de botten. Hij heeft een hoog antioxidant gehalte, de vitaminen A, B6, B12!!!,C, D, E en K, de mineralen calcium, koper, ijzer, magnesium, mangaan, fosfor, selenium, sodium en zink, caroteen en vezels. Het is een mild laxerende vrucht, helpt bij het verminderen van een hoge bloeddruk, is cholesterolverlagend en vermindert ontstekingen.
Ze schijnen ook goed te helpen bij de onplezierige effecten van een kater.
Sinds verleden jaar zie ik ze hier ook in de zomer. Vaak zijn ze toch niet zo lekker zoet als in de landen zelf waar ze vandaan komen.